Als deurwaarder kom je bijzondere, maar ook creatieve mensen tegen. Deze keer een mevrouw die mij probeerde duidelijk te maken dat ik toch echt verkeerd bezig ben. Haar plan mislukt en 3 maanden later vordert ze 16.000 euro terug, omdat ze onverschuldigd én onder druk betaald zou hebben. Helaas voor haar is dit – door een triomfantelijk antwoord een jaar eerder van haar dochter – niet gelukt.
Ik kom aan bij het appartementencomplex en bel aan. Mevrouw de Jong laat via de intercom direct weten dat zij niet de debiteur is en het appartement huurt van meneer Pieters, de eigenaar. Ze weigert de centrale toegangsdeur te openen en de spanning loopt op. Gelukkig komt er net op dat moment iemand door de deur naar buiten toe en glippen wij snel naar binnen. Wij zijn de hulpofficier, de slotenmaker en ik als deurwaarder. We bellen aan bij het betreffende appartement en mevrouw de Jong praat alleen met mij door een gesloten voordeur. Ze doet de deur niet voor ons open. Ik spreek haar voorzichtig toe: “Ik heb een ontruimingsvonnis voor dit adres en een hulpofficier en een slotenmaker bij me. Ik zou het vervelend vinden wanneer ik de slotenmaker moet vragen om de deur te openen.” En ze opent de deur. Nadat ik mij gelegitimeerd heb, mogen de hulpofficier en ik tot in de hal binnenkomen om de zaak verder te bespreken. Ondertussen sluit ze direct de slaapkamerdeur. Ik toon haar het ontruimingsvonnis op naam van meneer Pieters. Ze beweert mij dat ze niet wist dat meneer Pieters niet de eigenaar, maar de huurder was. “Vreemd”, antwoord ik, “overal in de centrale hal hangen berichten ‘aan de huurders van de woningbouwvereniging’.” En ik toon haar op mijn IPhone de e-mail die meneer Pieters een dag van te voren aan mijn collega stuurde met daarin een noodoproep tot verzoek van uitstel. Daarin benadrukt hij dat de ellende alleen maar groter wordt als ‘wij’ (zijn vriendin, een dochter met baby, een puber en hij zelf) op straat komen te staan. Mijn collega kan – in overleg met de opdrachtgever – niet akkoord gaan met het verzoek voor uitstel van betaling/ontruiming.
Wel of geen bekende van elkaar?
Mevrouw reageert geïrriteerd. Ik probeer meneer Pieters te bellen en spreek de voicemail in. Mevrouw verdwijnt de slaapkamer in. Even later komt ze terug met de mededeling: “Ik ga nu het geld overmaken. Kunnen we dan blijven zitten? Ik ga het daarna terugvorderen van meneer Pieters.” “Oké”, zeg ik, “in ieder geval tot 1 mei 2019.” En nadat onze afdeling huur een bewijs van de betalingsopdracht heeft ontvangen, heb ik de ontruiming geannuleerd.
In de woning zijn verder aanwezig haar dochter en een zoon van meneer Pieters met een baby op de arm. Mevrouw roept nog vertwijfelt: “Ik kan er toch ook niets aan doen dat mijn dochter een relatie met de zoon van Pieters heeft?’’
De klacht en verzoek tot terugbetaling
Drie maanden later komt er een schriftelijke klacht van een juriste binnen: mevrouw de Jong heeft onder bedreiging en druk onverschuldigd 16.000 euro betaald. Het toeval wil dat ik ongeveer een jaar eerder op hetzelfde adres ook al een bevel tot ontruiming had betekend voor dezelfde debiteur. Via de intercom liet een triomfantelijke jonge vrouwenstem destijds weten dat ze meneer Pieters niet kent. Dit zou volgens haar de vorige huurder zijn. Ik antwoord dat de naam van meneer Pieters nog in het bellentableau staat. Dat zou volgens haar de woningbouwvereniging nog moeten aanpassen, want sinds een maand is haar moeder de nieuwe huurder en woont zij ook op dit adres.
En natuurlijk was van dreiging of druk absoluut geen sprake. Ik heb mevrouw duidelijk een keuze voorgelegd. We hebben nooit meer iets gehoord van deze juriste.
Deze blog is geschreven door Marionne van Ravenstein, Toegevoegd Gerechtsdeurwaarder bij Janssen & Janssen.
Om persoonlijke redenen zijn de namen van personen in deze blog fictief.